‘En, heb je gewonnen?’

Deze vraag werd me vroeger zo vaak gesteld als ik mee had gedaan aan de Nationale Kampioenschappen zwemmen. Gruwelijk irritant vond ik het, en dik chagrijnig werd ik ervan. Snapten ze dan niet dat het zwemmen van een enorm persoonlijk record, en het eindigen als 7e terwijl je de 18e inschrijftijd had, óók een vorm van winnen was?

In de sport draait het vaak om punten. Klassering. Gouden medailles. Briljant mooie succesverhalen. Ik snap dat helemaal, sport draait om winnen. Wat ik zelf vaak alleen nog veel mooier vind, is iemand zijn eigen, persoonlijke succesverhaal. De groei die iemand zelf doormaakt, en iemand die zichzélf overwint.

In dat kader is er een verhaal dat ik met je wil delen. Het is geen gouden medaille, en als je er sec naar kijkt is het zelfs een niet gelukte poging. Maar deze sporter is in alle opzichten een winnaar.

Het beruchte IJsselmeer

Mijn eigen oversteek, 29 augustus 2017

Vorig jaar augustus ben ik zelf het IJsselmeer overgezwommen. Een draak van een meer, 22 ploeterende kilometers lang. Golven, kou, ellenlang uitgestrekt water zover je kan kijken, en een overkant die maar niet dichterbij komt: dat is het IJsselmeer. Na mijn eigen oversteek werd ik benaderd door een sporter die het IJsselmeer ook wilde overzwemmen: Nick. Het afgelopen jaar heb ik hem gecoacht, zowel met zwemschema’s (ik ben stiekem ook gediplomeerd zwemtrainer) als met mentale training. Hij was er echt klaar voor.

Vrijdag 14 september was zijn dag. De golven waren torenhoog, en stiekem hoorden wij (wij = de begeleiding op de boot, maar deze informatie hebben we vooraf maar niet gedeeld met Nick) van de schipper dat de andere zwemmer die zou oversteken vandaag zelfs had gekozen zijn poging te verplaatsen, vanwege de slechte omstandigheden. Maar Nick niet hoor; het was vandaag gepland, dus dan gaat hij ook. Vanaf het moment dat hij het water inging, was het vechten. Vechten tegen de enorme golven, die hem alle kanten op smeten. Zijn vriendin vond het eigenlijk best naar om te zien hoe ruig het water was, maar ook dit mocht ze niet laten blijken naar hem. Alles om hem naar die overkant te krijgen.

Ik denk dat veel mensen waren gestopt. Ik heb ook niet zúlke hoge golven gehad bij mijn oversteek. Maar hij ging maar door, at goed, en zwom goed. Het tempo was niet hoog, maar wat wil je met zo’n wind tegen? Na een uur of twee werd hij misselijk. Twee keer overgeven, eten lukte niet meer, en het tempo zakte steeds meer in. Maar hij bleef ook doorzwemmen. Twee keer heeft hij aan de boot gehangen om alles uit z’n maag te gooien, maar over stoppen heeft hij het geen moment gehad.

Na tweeënhalf uur van misselijkheid, en niet kunnen eten, werd het eindelijk iets beter. Hij kon weer wat binnenhouden, maar het energieniveau keldert flink als je zo lang geen energie binnenkrijgt. We kwamen nu in de buurt van de halverwege-boei, wat betekent dat je rond de 11KM zit. Zijn eigen horloge bleek hier al 14KM geklokt te hebben. Oei, probeer dat maar eens positief om te zetten in je eigen hoofd. Maar hij gaf geen kik, en zwom gewoon door.

De tijdslimiet

In de tussentijd waren wij stiekem al een tijdje druk aan het rekenen. Op dit tempo, met deze golven, en de afstand die hij nog moest, ging hij het niet halen. Er zat een tijdslimiet op om de sluis weer door te komen, want de boot moest terug. Oftewel, na 13KM en ruim 5 uur ploeteren door de golven, kreeg Nick te horen dat hij de overkant niet meer kon halen vanwege de tijd. Hij kreeg de keus: stoppen, of nog zo ver mogelijk doorzwemmen met de wetenschap dat hij de overkant sowieso niet zou halen.

Het omgaan met alle tegenslag vóór dit moment maakte het in mijn ogen al een succesvolle poging, maar met zijn volgende keus werd het dat nog veel meer. Hij ging namelijk door, zo ver als het kon. We hebben direct zijn doel omgezet; een boei die een stuk uit de kant lag. Die zou hij gaan aantikken.

En hij deed het! Na bijna 7 uur en 15,5KM zwemmen, torenhoge golven, kotsmisselijk zijn, twee keer overgeven en tweeënhalf uur niks eten, wist hij er zelfs nog een soort eindsprint uit te halen. Hij heeft die boei aangetikt. Ik weet zeker dat hij, als er genoeg tijd was geweest, ook gewoon de overkant had gehaald.

En zo werd Nick, zonder de overkant te halen, toch een winnaar. Hij heeft het IJsselmeer overwonnen.